‘In haar cultuur bleek het een grove belediging het kind van een ander te corrigeren’

Als je net een gele auto hebt gekocht, zie je ineens allemaal gele auto’s. Of als je vrouw zwanger is, lijkt het net alsof alle vrouwen tegelijk een kind krijgen. Ik heb dat fenomeen, dat selectieve perceptie heet, op dit moment met curlingmoeders. De rage van het tv-programma De Luizenmoeder is een beetje langs mij heen gegaan, maar ik heb begrepen dat die term door dit programma in Nederland geïntroduceerd werd. Ik vond het leuk bedacht en heb opgezocht wat het betekende. En ineens zie ik ze allemaal om me heen. Die curlingmoeders. Er stond er zelfs eentje stomend bij mij aan de deur deze week.

Ik had overigens met dat joch te doen. Je zal zo’n moeder hebben, dacht ik en was te verbaasd om iets zinnigs uit te brengen. Met zulke gesprekken vind ik vaak pas achteraf de juiste woorden. ,,In mijn cultuur is het vrij normaal dat je een kind op z’n gedrag aanspreekt”, schijn ik nog ingebracht te hebben. Verder was er geen doorkomen aan.

We zijn weer vriendjes, het buurjongetje en ik. Maar mijn hemel, hoe denken die curlingouders dat je een kind voorbereidt op de toekomst als hij, nadat hun kroost mammie of pappie verlaten heeft, pas voor het eerst op z’n kop krijgt als hij te laat is voor een afspraak? Laat staan als hij het op z’n werk niet goed doet?

Binnenkort vieren ze hier Halloween. Dan zal ik de buurvrouw een bezem geven. Kan ze naar de maan vliegen én als een malle de ijsbaan aanvegen.

Lees hier Nieks column van vorige week terug: Het Nederland van vroeger vind je in... Singapore

In ‘Mag ik van Tafel?’ volgen we wekelijks een aantal gezinnen die, ieder op hun eigen manier, te maken hebben met moeilijk etende kinderen. Wat is het effect van straffen en belonen aan de eettafel?

Lees de beste artikelen op het gebied van werken carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!