Dit is hoe je kunt leven op de maan
VideoDeze maand is het precies 50 jaar geleden dat Neil Armstrong als eerste mens voet op de maan zette, en daar staat de Universiteit van Nederland* bij stil. In het gloednieuwe college van professor Angelo Vermeulen (TU Delft) spreekt hij over wat je als nieuwe maanbewoner nodig hebt op gebied van onderkomen, ecologie en mentaliteit.
Delen per e-mail
Live Q&A
Heb je na het bekijken van het college nog steeds vragen? Kijk dan vanmiddag om 16.00 de live Q&A via het YouTube-kanaal van de Universiteit van Nederland.
De maan heeft geen atmosfeer, dus je ervaart een voortdurend bombardement van micro-meteorieten en de temperatuurverschillen zijn extreem. Daarnaast is zuurstof én zwaartekracht vrijwel helemaal afwezig. Het moge duidelijk zijn dat leven op de maan gepaard gaat met vele beperkingen. Willen wij ons als mensen gaan settelen op de maan, dan moeten er speciale maanmodules gebouwd worden. Het lijkt misschien het makkelijkst om op aarde een kant-en-klare maanmodule te bouwen en die vervolgens naar de maan te sturen. Toch pleit Vermeulen om juist gebruik te maken van de grondstoffen van de maan zelf, om zo onafhankelijk te zijn van de aarde. Een efficiënte manier is om bijvoorbeeld gebruik te maken van de bewoonbare lavatunnels waar een vestiging in gebouwd kan worden. Op die manier biedt het oppervlak van de maan zelf voldoende bescherming
Woonklaar?
Is de woonomgeving klaar? Dan is de volgende stap dat er voldoende zuurstof, voeding en drinkwater beschikbaar is. ,,Hiervoor wil je wederom niet afhankelijk zijn van de mensen op aarde en constant moeten wachten op nieuwe bevoorrading.’’ Autonomie speelt ook hier een belangrijke rol. Om voedsel op de maan te kunnen produceren moet er net als op aarde een ecosysteem komen waarin mens en natuur in elkaars behoeften kunnen voorzien. Een voorbeeld van een experiment waarin ze zo’n gesloten zelfvoorzienend systeem hebben getest is Biosphere 2 (USA) in de jaren 90. Tijdens dit experiment werden 3000 soorten planten en dieren en 80 gewassen in het complex geplaatst. Acht mensen werden twee jaar opgesloten om te testen of zij in zo’n gesloten systeem konden overleven. Wat bleek? Als je zoveel verschillende soorten en dieren zo dicht bij elkaar zet, krijg je een onstabiel systeem waardoor soorten uitsterven en plagen ontstaan. Met alle ruimte op aarde zal dit niet gebeuren.
We leren gelukkig wel van onze fouten en het MELiSSA project van ESA heeft het anders aangepakt. Zij gebruikte een kleiner aantal soorten, zodat die beter waren te controleren. ,,Hoe kunnen we op een minimale manier een ecosysteem maken dat doet wat nodig is om de mens in leven te houden?’’ Het systeem bestaat uit drie onderdelen: de mens, bacteriën en planten. Het afval van de mensen (urine, poep en zweet) wordt afgebroken door bacteriën tot voedingsstoffen en CO2. Dat kunnen de planten dan weer gebruiken om zuurstof te maken en zo is de cirkel gesloten. Vermeulen kijkt met zijn team hoe dit systeem zich ontwikkelt.
Het laatste onderdeel waar Vermeulen in zijn college over spreekt is het mentale aspect van opgesloten zitten. Zelf heeft Vermeulen ook 120 dagen opgesloten gezeten in het HI-SEAS programma in Hawaii. De grootste uitdagingen waren: 1) beperkte ruimte / weinige privacy, 2) geïsoleerd zijn van de buitenwereld; alleen vertraagde e-mailconversaties en 3) een beperkte voorraad. Uit onderzoek bleek dat het gevoel van autonomie ook voor het mentale welzijn een belangrijke rol speelt. Zelfs zo belangrijk dat als de crew zich autonoom voelde, dit een positief effect had op hun motivatie en de relatie met de mensen die de missie van buitenaf leidden (mission control). Helaas gaan we vandaag de dag op een heel andere manier om met ruimtevaart. We zijn een cultuur gewend waarin astronauten erg gecontroleerd worden en voortdurend instructies krijgen. Kortom, als je op de maan wilt wonen zal je op alle vlakken, letterlijk en figuurlijk, de aarde los moeten laten.
*Dit is een wekelijkse bijdrage van de Universiteit van Nederland
Bekijk hieronder meer colleges van de Universiteit van Nederland:
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Waarom we vooral in de winter terugdenken aan vroeger (en waarom dat goed is)
De feestdagen roepen bij veel mensen nostalgische gevoelens op. We mijmeren bij de kerstboom graag over onze kindertijd. Maar wat is het nut van deze bitterzoete herinneringen? -
PREMIUM
Wat zegt de wetenschap Het aftakelingsproces lamgelegd: in goede gezondheid richting de honderd jaar
We willen allemaal oud worden, maar niemand wil het zijn. We hopen op een wondermiddel tegen het aftakelingsproces. Is dat een reële wens? -
PREMIUM
De wetenschap over ‘Beestjes’: Dronken mensen spreken de waarheid
Pieter Hulst en Gijs Groenteman ontleden om de beurt teksten van Nederlandstalige hits. Ze geven, al dan niet met hulp van de wetenschap, antwoorden op vragen die die nummers oproepen. Deze week: ‘Beestjes’ van Ronnie en the Ronnies (1967). -
PREMIUM
Video Zo los je jouw grootste probleem op
Dagelijks krijgen we in ons leven complexe problemen en dilemma’s voorgeschoteld. De juiste oplossingen kiezen is daarbij van evident belang. Maar hoe doe je dat? -
We dénken onze katten te kennen, maar dat valt vies tegen
We mogen dan wel een kattenminnend land zijn, dat wil niet zeggen dat we begrijpen wat er tussen die puntoortjes zoal omgaat. Uit nieuw onderzoek blijkt dat wij mensen behoorlijk beroerd zijn in het interpreteren van de gezichtsuitdrukking van katten.
-
PREMIUM
Snelles hit Reünie gaat over een fantastisch onderwerp
Pieter Hulst en Gijs Groenteman ontleden om de beurt teksten van Nederlandstalige hits. Ze geven, al dan niet met hulp van de wetenschap, antwoorden op vragen die die nummers oproepen. -
PREMIUM
Waarom ik geïnteresseerd ben in kleine deeltjes? ‘Waar besta jij dan uit?’
Robbert Dijkgraaf kijkt er naar uit: het Gala van de Wetenschap. Morgen zit de Amsterdamse Stadsschouwburg weer bomvol. ,,Ik heb geleerd dat ik geen activist moet zijn.’’ -
Meteorenregen De Monocerotiden komen eraan! Nu maar hopen dat we ze kunnen zien
De Monocerotiden komen eraan! ‘De wát’, vraag je je wellicht af. Juist, de Monocerotiden. Een zwerm meteoren die doorgaans voor weinig vuurwerk zorgt. Dit jaar is dat naar verwachting anders. In de late nacht van donderdag en vroege ochtend van vrijdag zouden er tientallen, zo niet honderden, meteoren te zien moeten zijn. De grootste piek duurt niet veel langer dan 11 minuten. Dus opletten geblazen, want het is voorbij voor je het weet.