Voor een deel heeft dit verdwijnen te maken met de grondsoort. Op klei doen tulpen het vaak beter dan op zand. Waarom worden ze dan op zand geteeld, zal de slimmerik vragen. Dat heeft te maken met praktische zaken als het gemak van oogsten: staan de tulpen op zand, dan valt dat er na het oprooien van de bollen af. Groeien ze op kleigrond, dan blijft die klei na het rooien van de bollen hardnekkig aan de bol plakken. Ze moeten dan met water worden schoongespoeld. Maar goed, Viridifloratulpen lijden niet aan de verdwijnziekte en komen jaar in, jaar uit betrouwbaar terug.

De bloemen van Viridifloratulpen zijn subtiel getekend in meerdere kleuren. En subtiliteit is niet iets wat je als eerste te binnen schiet als je aan tulpen denkt. De kersenrode succestulp 'Apeldoorn' of zijn knalgele tegenhanger 'Golden Apeldoorn' zijn vrolijk van kleur, maar subtiel is anders.

Viridifloratulpen zijn genoemd naar de groene vlam op hun bloemblad. De mooiste variëteit, 'Spring Green', is de goedkoopste. Dat treft. De bloemen zijn wit met een groene veeg op het bloemblad. Schitterend met fluitenkruid of een andere witte schermbloem.

Tulpen muteren spontaan, daar staan ze om bekend. Zo'n mutatie is 'Yellow Spring Green': zachtgeel met een groene vlam. Wat mij betreft iets te veel van het goede is 'Flaming Spring Green', met witte, rode en groene vegen op het bloemblad.